Producenci pszenicy ozimej mogą się sami przekonać, począwszy od tego sezonu, o wyjątkowych właściwości bakterii Gluconacetobacter diazotrophicus (Gd). Ten pożyteczny organizm, żyjąc w symbiozie z rośliną-gospodarzem asymiluje azot z atmosfery, przekształca go i dostarcza w formie bezpośrednio dostępnej dla rośliny. Co szczególnie ważne to, że ten proces udostępniania azotu przebiega ciągle. Dowiedz się, jak stosować preparat zawierający bakterie azotowe, aby wykorzystać w pełni ich możliwości.
Encera – preparat handlowy zawierający Gluconacetobacter diazotrophicus
Preparat Encera, zawierający Gluconacetobacter diazotrophicus, oferuje wiele korzyści. Bakterie te, gdy wejdą w symbiozę z rośliną, dostarczają jej azotu w formie bezpośrednio przyswajalnej. Tym samym uzupełniają azot pobierany z gleby przez korzenie.
Przy stosowaniu Encera należy pamiętać, że nie zastępuje ona nawożenia mineralnego czy organicznego, lecz jest właśnie jego uzupełnieniem. Przy czym preparat ten zapewnia pszenicy stały dopływ azotu, także w stresowych warunkach uprawy. Natomiast w optymalnych może znacznie zwiększyć plon.
Biorąc pod uwagę uzupełniające działanie bakterii, trzeba podkreślić, że wszystkie zabiegi agrotechniczne w uprawie muszą być zgodne z zaleceniami uprawowymi dla pszenicy ozimej. W tym trzeba jej zapewnić optymalne nawożenie.
Zatem po co Encera skoro nawożenie musi być optymalne?
W optymalnych warunkach uprawowych, przy pełnym nawożeniu mineralnym i/lub organicznym pszenicy ozimej, aktywne bakterie azotowe Gd dostarczają roślinie dodatkowych dawek azotu. Tym samym u lepiej odżywionej rośliny potęgują się jej możliwości plonotwórcze i są w pełni wykorzystywane. Przez co uzyskujemy większą wydajność z hektara i wysoką jakość ziarna. Dodatkowo gospodarka azotem w roślinie przebiega efektywniej.
Jednak pełne spektrum zastosowania w pszenicy bakterii azotowych zawartych w Encera w pszenicy rolnik doceni szczególnie wtedy, gdy roślina zostanie narażona na stres abiotyczny. Mianowicie w sytuacji działania niekorzystnych czynników takich jak niska lub wysoka temperatura, niska lub wysoka wilgotność otoczenia, w tym gleby sprawiają, że pobieranie pierwiastków z gleby w tym azotu jest zahamowane lub całkowicie wstrzymane. Upośledzone działanie systemu korzeniowego sprawia, że im dłużej się utrzymuje wpływ czynnika stresowego, tym bardziej roślina ulega zagłodzeniu.
Tymczasem bakterie azotowe Gd działają w roślinie niezależnie od czynników zewnętrznych. Do tego stopnia, że dostarczany przez nie azot nie musi być transportowany z sokami roślinnymi – on jest bezpośrednio w komórce lub jedyną barierę, jaką musi pokonać, jest ściana i błona komórkowa. Dzieje się tak dlatego, że bakterie kolonizując całą roślinę, lokują się także w jej komórkach i przestrzeniach międzykomórkowych. Czyli w bezpośrednim lub bliskim sąsiedztwie struktur, w których przebiegają przemiany azotu – głównego pierwiastka plonotwórczego.
W związku z tym nawet jeśli roślina chwilowo nie pobiera azotu z podłoża, to nie doskwierają jej deficyty tego pierwiastka, gdyż dostarczają go bakterie azotowe Gd. Czyli podstawowy metabolizm przebiega nieprzerwanie. W takiej sytuacji bakterie pomagają więc roślinie przetrwać ten niekorzystny moment, udostępniając azot w każdym momencie. Jednocześnie czynią więc roślinę bardziej odporną na stres lub nawet ją uniezależniają od stresowych czynników.
Kiedy stosować bakterie azotowe Encera w pszenicy ozimej?
Encerę w uprawie pszenicy ozimej warto podać dwukrotnie. Raz jesienią już od momentu, gdy roślina wykształci 2 liście właściwe (BBCH 12). Aplikacja w tym okresie wpłynie na uzupełnienie azotu, jednocześnie u dobrze odżywianej rośliny system korzeniowy będzie się lepiej i intensywniej rozwijał. A zdrowy system korzeniowy będzie efektywnie pobierał cały kompleks pierwiastków niezbędnych do wzrostu i optymalnego przygotowania rośliny do zimowania.
Przy czym, dopóki roślina nie wejdzie w stan spoczynku zimowego ze względów otaczającej aury, przez cały czas bakterie azotowe będą jej dostarczały azotu.
Na wiosnę warto opryskać plantację najpóźniej na dwa tygodnie przed okresem szczytowego zapotrzebowania na azot, czyli do pojawiania się liścia flagowego (BBCH 49).
W przypadku stosowania Encery trzeba mieć też świadomość o tzw. oknie aplikacyjnym w pełnym programie nawożenia i ochrony pszenicy ozimej. Mianowicie ponieważ mamy do czynienia z bakteriami, trzeba zachować odstęp czasu pomiędzy opryskiwaniem uprawy nawozami zawierającymi miedź czy siarkę lub cynk, a także fungicydami zawierającymi te pierwiastki. Czyli najpierw opryskujemy rośliny Encerą, a po 24–48 godzinach – miedzią lub siarką. Bakterie azotowe po wniknięciu do rośliny będą już w pełni bezpieczne. Poza tym do przygotowania roztworu Encery trzeba unikać wody chlorowanej. I jeszcze jedna uwaga, doglebowo podajemy formę amonową pierwiastka a azotanową pogłównie. Amonowa zaburza działanie bakterii.
Encera może być też podawana jako mieszanina zbiornikowa z insektycydem Mospilan 20 SP lub Inazuma 130 WG.
Jak stosować preparat Encera w pszenicy ozimej?
Gluconacetobacter diazotrophicus został dokładnie zbadany przez prof. dr hab. inż. Agnieszkę Jamiołkowską z UP w Lublinie, która we współpracy z doktorami Jakubem Wyrostkiem i Danielem Zawadą opracowała praktyczne zalecenia dla uprawy pszenicy ozimej.
Preparat Encera należy stosować w dawce 100 ml/ha i minimum 150–400 l wody/ha. Jednak przy takiej budowie morfologicznej i pokroju, jaki wykazują rośliny zbożowe warto dodać do wodnego roztworu Encery adiuwantu Slippa – 50 ml/ha. Dodatek adiuwantu Slippa zmniejszy napięcie powierzchniowe cieczy roboczej, przez co bakterie azotowe łatwo rozprzestrzenią się po powierzchni, docierając do aparatów szparkowych, którymi wnikają do wnętrza rośliny. Poza tym adiuwant zapobiega spływaniu i skapywaniu cieczy z pionowo ustawionych organów (liści, źdźbeł) roślin zbożowych.
Efekty stosowania preparatu Encera obejmują zwiększenie zawartości chlorofilu, ponadto u roślin obserwowano intensywniejszy rozwój systemu korzeniowego oraz większą wysokości i szerokości liści, oraz długo utrzymujący się efekt zieloności. Poza tym były one odporniejsze nie tylko na stres abiotyczny, ale także biotyczny.
Opisowe wyniki badań prowadzonych na Uniwersytecie Przyrodniczym przez prof. Jamiołkowską
Dwa tygodnie po zabiegu zauważono istotny wzrost zawartości chlorofilu w liściach pszenicy ozimej po zastosowaniu solo preparatu Encera, w przypadku pozostałych kombinacji zawartość chlorofilu była równa bądź wyższa niż w kontrolnym obiekcie bez zastosowanej Encery.
Miesiąc po zabiegu wszystkie badane kombinacje charakteryzowały się znacząco wyższą zawartością chlorofilu w liściach świadczącą o większym stężeniu zakumulowanego azotu. Najwyższą zawartością charakteryzował się obiekt Encera solo oraz Encera + Slippa w mieszaninie zbiornikowej. Wszystkie badane kombinacje wpłynęły na znacząco wyższą zawartość chlorofilu w liściach pszenicy ozimej.
Wyższa zawartość chlorofilu w liściach korespondowała z wyższym plonem uzyskanym z badanych poletek doświadczalnych. Najwyższy plon oznaczono z poletek, na których stosowano mieszaninę zbiornikową ze Slippą.